نایب‌رییس اتحادیه در برنامه روزنه رادیو گفتگو: «صنایع بازیافت کاغذ ایران رو به تعطیلی است.»
شنیدن برنامه
مهندس اشکان معمارزاده: «صنعت بازیافت کاغذ در ایران صنعت زیان دهی است که وضعیت مناسبی ندارد.»
نایب رییس اتحادیه صنایع بازیافت ایران در برنامه «روزنه» رادیو گفت و گو با اشاره به اینکه در حوزه بازیافت از نظر زیرساختی بسیار ضعیف هستیم خاطرنشان کرد: یکی از علل این ضعف عدم حمایتی است که قانونگذار در قانونش برای حمایت از صنعت بازیافت باید می دیده و ندیده است.
وی افزود: در ماده ۱۲ آیین نامه اجرایی قانون مدیریت پسماند بسته های حمایتی از صنایع بازیافت را داریم که تولیدکنندگان و واردکنندگان اقلامی که قابلیت بازیافت دارند باید بخشی از ارزش کالا را به صندوق ملی محیط زیست واریز کنند تا در اختیار بازیافت کنندگان قرار گیرد که از چند حیث به کمک بازیافت کننده می آید.
معمارزاده ادامه داد: اولا یک حاشیه سود ایجاد می شود چون امروز صنعت بازیافت به غیر از شاخه های خیلی کوچک خود صنعت زیان دهی است، ثانیا در کنار حاشیه سودی که ایجاد می شود کمک می کند بازیافت کننده به لحاظ تکنولوژیکی بتواند تجهیزاتش را ارتقا دهد. این موضوع نیز دو بُعد دارد، یکی اینکه کیفیت محصول بهتر می شود، دیگر اینکه می تواند ملاحظات زیست محیطی داشته باشد.
رییس کارگروه خدمات مهندسی در رادیو گفت و گو اظهار داشت: متاسفانه امروز به این وضعیت دچار هستیم که صنعت بازیافت به ویژه در حوزه کاغذ صنعت زیان دهی است. تقریبا تمام صنایع بازیافت کاغذمان در سطح کشور رو به تعطیلی است. بازیافت کاغذ در ایران حدود ۲ درصد است که شاید نسبت به سایر بازیافت ها بالاتر باشد در حالی که این عدد در متوسط جهانی ۵۰٫۶ است که در حدود ۱۹ سال از ۳۵ درصد به این عدد رسیده است، یعنی رشد ۱۵ درصدی در سطح دنیا که مقایسه اش با عدد ۲ درصدی ایران نشان می دهد ما در چه وضعیتی هستیم.
وی خاطرنشان کرد: در سوییس این عدد ۸۷٫۶، در ژاپن ۹۲ درصد و در کل اروپا ۶۶ درصد است. وضعیت بازیافت کاغذ در ایران مناسب نیست و نیاز است که هم حمایت های قانونی به واسطه ایجاد حاشیه سود و هم حمایت هایی که بتواند کمک کند مواد اولیه بازیافتی از کشور خارج نشود، صورت گیرد.
معمارزاده در پایان درباره اقتصاد سبز نیز توضیح داد: این بحث به تنهایی فاقد معناست چون اقتصاد سبز بر پایه توسعه پایدار تعریف می شود. توسعه پایدار نیز نوعی از توسعه است که باعث می شود نیازهای زمان حال ما برآورده شود بدون اینکه توانایی نسل آینده ما در برآورده سازی نیازهای خودش به خطر بیافتد. توسعه پایدار از سه مولفه اصلی تشکیل می شود که شامل محیط زیست، اقتصادی و اجتماعی است. از نظر برنامه محیط زیست سازمان ملل نیز اقتصاد سبز یک چارچوب به منظور بهبود رفاه و عدالت اجتماعی از طریق کاهش خطرات زیست محیطی و کمبودهای اکولوژیکی به حساب می آید.
