خیابان دکتر شریعتی، پایینتر از دولت، پلاک۱۵۶۴، واحد۲۱
اتحادیه صنایع بازیافت ایران
تلفن: ۲۲۰۰۷۶۶۰ ۲۱ ۹۸+
رایانامه: Amin87Sadrnejad@gmail.com
سید امین صدرنژاد
مشخصات فردی
متولد تهران، ۱۳۶۶/۶/۳
متاهل
سوابق تحصیلی
۱۳۸۹ اخذ مدرک کارشناسی مهندسی مکانیک – تاسیسات حرارتی و برودتی از دانشگاه علم و صنعت واحد اراک (صنعتی اراک فعلی)
۱۳۹۳ اخذ مدرک کارشناسی ارشد مهندسی سیستم‌های انرژی – سیستم‌های انرژی از دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران با رتبه ممتاز
سوابق کاری
۱۳۹۷-تاکنون دبیرکل اتحادیه صنایع بازیافت ایران
۱۳۹۷-تاکنون مدیر عامل شرکت مهندسی هوشمند توسعه ایده مهتا
۱۳۹۷-۱۳۹۶ مدیر روابط خارجی اتحادیه صنایع بازیافت ایران
۱۳۹۷-۱۳۹۴ عضو هیئت مدیره شرکت مهندسی هوشمند توسعه ایده مهتا
۱۳۹۶-۱۳۹۴ نماینده کارفرما و سرپرست تیم کنترل کیفی پروژه‌ی آرشیو الکترونیکی اسناد بازنشستگان (پروژه‌ی اسکن) معاونت نیروی انسانی ناجا
۱۳۹۱-تاکنون عضو هیئت مدیره شرکت کربن موتور
۱۳۹۱-۱۳۸۹ مدیر تحقیقات و توسعه شرکت تولیدی و صنعتی ارجان نوین
۱۳۸۹-۱۳۸۸ کارشناس تحقیقات و توسعه شرکت فرآیند پیروز
سوابق تحقیقاتی
۱۳۹۷ بررسی فنی و ارزیابی زیست‌محیطی برنامه سوم توسعه شهر تهران
۱۳۹۷ مشارکت در پروژه تحقیقاتی بازنگری و اصلاح ضوابط و معیارهای استقرار واحدها و فعالیتهای صنعتی و تولیدی
۱۳۹۷ مشارکت در مطالعه و طراحی بانک اطلاعات جامع مدیریت پسماند و زیرسامانه‌های آن
۱۳۹۷ طراحی فنی و ارزیابی اقتصادی راه‌اندازی خط بازیافت پسماند روغن‌های خوراکی به سوخت‌زیستی از روش متانولیزاسیون فوق‌بحرانی
۱۳۹۵ بررسی ساختار، قرارداد، الزامات، مطالبات فی‌مابین و طراحی چارچوب و سازوکار کنترل کیفی پروژه‌ی آرشیو الکترونیکی اسناد بازنشستگان ناجا (پروژه‌ی اسکن)
۱۳۹۴ مشارکت در تدوین اصلاحیه‌ی آیین‌نامه‌ی اجرایی و قانون مدیریت پسماندها در کشور
۱۳۹۴ Environmental Awareness and Economical Profits of Replacing Gas Turbines in Gas Compressor Stations: A Case Study of Polkalleh Station in Iran:2015
۱۳۹۳ ارزیابی فنی، اقتصادی و زیست‌محیطی تأمین توان ایستگاه‌های تقویت فشار گاز از انرژی زمین‌گرمایی – نمونه‌ی مطالعاتی ایستگاه پل‌کله
۱۳۹۲ بررسی و مطالعه‌ی فرآیندهای جذب، ذخیره‌سازی و بازیافت گاز کربن‌دی‌اکسید یا CCS
۱۳۹۱ بازیافت اگزرژی اتلافی در حوزه‌ی آبریز رودخانه‌ها از روش اسمتیک – نمونه‌ی مطالعاتی حوزه‌ی آبریز اروند رود
۱۳۹۰ مدلسازی تحلیل پخش بار، اتصال کوتاه و قابلیت اطمینان نیروگاه بادی ده‌مگاواتی در دشت قزوین
۱۳۸۹ همکاری در طراحی بانک اطلاعات انرژی شرکت‌ها در قالب پروژه تحقیقاتی «آثار و تبعات هدفمند کردن یارانه‌ها در صنعت» بطور خاص در صنعت روغن‌نباتی
۱۳۸۹ ارزیابی فنی کاهش مصرف آب و انرژی در صنایع فرآیندی به روش بازیابی و احیای بخار کم‌فشار در کمپرسورهای حرارتی
دیدگاه
«جهانی بیاندیشیم و محلی عمل کنیم»
مدیریت پسماند نه تنها فرآیندی اقتصادی و زیست‌محیطی است، بلکه در مرحله‌ای والاتر، فرآیندی فرهنگی-اجتماعی است و وقتی کارآمد می‌گردد که تمامی بازیگران در صحنه نقش خود را به مانند اعضای یک تیم ایفا کنند. این بازیگران را می‌توان به دو بخش عمومی (دولت، شهرداری‌ها، ارگان‌ها، مسئولان، مدیران، قانون‌گذاران و…) و بخش خصوصی (شهروندان، شرکت‌ها، بنگاه‌های اقتصادی، سازمان‌ها و نهادهای غیردولتی و…) تقسیم کرد. نکته‌ی مهم این است که باید میان این دو گروه شفافیت، اعتماد و ارتباط متقابل وجود داشته باشد.
دو ستون اصلی در مدیریت پسماند، حمایت و زیرساخت است که نقش اولی بسیار حیاتی‌تر از دومی است. حمایت از بخش عمومی باید به صورت قانونی و مالی صورت پذیرد و ریشه این حمایت، درک اهمیت محیط‌زیست در نگاه مسئولان است.
در طرف دیگر نیز حمایت در بخش خصوصی و به طور خاص شهروندان، در مسئولیت اجتماعی برای شرکت در فرآیندها و فعالیت‌ها متجلی می‌گردد که ریشه‌ی آن در آگاهی عمومی از منافع آن فرآیندها برای جامعه است. وقتی شهروندان خود را بخشی از جامعه بدانند، به جامعه‌ی خود علاقمند باشند و در زندگی اجتماعی ایشان آرامش و راحتی حکم‌فرما باشد، حمایت پدیدار می‌آید و این امر نیز از مشارکت‌دادن شهروندان در تصمیم‌سازی‌ها ممکن می‌گردد.
نیک می‌دانیم منابع اولیه‌ی جهان امروز، دیر یا زود به پایان خواهند رسید و الگوی اقتصاد خطی باید جای خود را به الگوی اقتصاد چرخشی دهد و آینده متعلق به کسانی است که بتوانند نیازهای خود را با استفاده مجدد یا بازآفرینی منابع تأمین کنند. در افق اقتصاد چرخشی گرچه در نگاه اول انرژی‌های نو از سوخت‌های فسیلی گران‌تر هستند، پس از محاسبه‌ی هزینه‌های نهان سوخت‌های فسیلی (مثل هزینه‌ی گازهای گلخانه‌ای و نوسانات بازار)، انرژی‌های نو توجیه اقتصادی پیدا می‌یابند. بر بازیافت نیز حکایتی مشابه است. بر پایه‌ی قانون دوم ترمودینامیک، بازیافت تمام منابع و کالاهای تولیدی، حتی در پیشرفته‌ترین اقتصادها نیز غیرممکن است و شروع یک فرآیند مدیریت پسماند علمی و اصولی هزینه‌ای بالا دارد و حمایت مادی و قانونی بخش دولتی و مسئولیت‌پذیری شهروندان را می‌طلبد. اما با نگریستن به کاهش روزانه‌ی منابع سوخت‌های فسیلی، و هزینه‌های نهان سلامت شهروندان که توسط آلاینده‌های خاک، آب و هوا مورد تهدید قرار می‌گیرد، بازیافت نه‌تنها خود را به عنوان یک الزام نشان می‌دهد، بلکه بدل به فرصتی شگرف جهت جهش اقتصادی کشور می‌گردد.
باور من بر این است که وقتی در جامعه زندگی می‌کنیم، مشکلات زیست‌محیطی مشکل «همه» ماست، و رشد صنعت بازیافت نیز فارغ از جایگاهمان در جامعه، یک موقعیت برد-برد برای یکایک ما خواهد بود. عملکرد هر یک از ما سهم و مسئولیت ما در رشد و تعالی جامعه است، و وقتی همه ما به سهم خود به مسئولیتمان عمل کنیم، این کشور و کره‌ی خاکی جای بهتری برای زندگی خواهد شد. ایستاده در کنار هم، این رویکرد «عادلانه، موثر، مقرون به صرفه و در مسیر توسعه‌ی پایدار» است و ما به تبدیل پسماند از چالشی زیست‌محیطی به فرصتی اقتصادی می‌اندیشیم. پس با هم «جهانی بیاندیشیم، و محلی عمل کنیم».
